လင္းမယ့္ေန႕

ရနံ႕ေတြခ်ည္းသက္သက္သယ္ေဆာင္လာတဲ႕

အဲဒီေလေျပကိုမုန္းတယ္....

မႏွင္းျဖဴရယ္.....

ဘယ္လိုရယူပိုင္ဆိုင္လိုစိတ္မ်ိဳးနဲ႕မွ

ငါ...၀လံုးေတြကို၀ုိင္းေအာင္မေရးခဲ့ဖူးပါဘူး...

ေမြးရာပါရိုးသားမႈအတြက္...

ငါကမာနေတာ့နည္းနည္းၾကီးတယ္.....

လိုတာထက္ပိုျပီးငိုျပမွ

အကယ္ဒမီေပးမယ္ဆိုလည္း

ငါကိုခ်န္လွပ္ထားခဲ့ပါ...

မင္းအနားမွေနျပီး...မင္းကိုစကားလံုးအလွေတြနဲ႕

ခ်ည္ေႏွာင္ရမွာထက္စာရင္

မင္းရဲ႕ခပ္ေ၀းေ၀းကပဲေငးၾကည့္ေနခ်င္ခဲ႕တဲ႕ေကာင္

ဒုတိယဇာတ္ေကာင္လို႕သတ္မွတ္ခဲ႕ရင္ေတာင္

ဘယ္ေတာ့မွ မင္းကိုခ်စ္ခ်င္ေယာင္မေဆာင္ဘူး....

ျဖဴစင္တဲ့ခ်စ္ျခင္း....အလိုရမက္ကင္းကင္းနဲ႕

မင္းရဲ႕အေ၀းက...ပိုးစုန္းၾကဴးေလးလိုလင္းမယ္

(မင္းအနားက) ေနေတြ...လေတြ.....ကင္းေတာ့မွ.......။