အေဖနဲ႕အေမ

ေလာကဓံရဲ႕ရိုက္ခ်က္ေတြျပင္းျပင္းလာတိုင္း
အေဖနဲ႕အေမ ကိုပိုသတိရေအာက္ေမ့မိပါတယ္
အေဖနဲ႕အေမဆီမွာေနခဲ့တုန္းက
မုိးေတြသည္းေနမွန္းလည္းမသိခဲ့သလို
ေျမၾကီးကျမက္ေတြအနင္းခံခဲ့ရတာကိုလည္း
ေတြးမၾကည့္မိခဲ့ဘူးပါဘူး....
အခုမွ.....
လွံလာလာစိုက္တဲ႕လူေတြရယ္
ငယ္ထိပ္ေပၚတက္တက္ထိုင္ခ်င္တဲ႕လူေတြ
လူေတြ.....လူေတြအေၾကာင္းကို
သိသိလာခဲ့ရျပီ....
ျပည္ေတာ္ျပန္ရမယ့္ရက္ကလည္း
လက္ခ်ိဳးေရလိုက္တိုင္း တျဖည္းျဖည္းပိုေ၀းသြားသလိုပဲ
ဘာေတြလႊတ္ခ်ထားခဲ့ျပီး
ဘာေတြျပန္ေကာက္ခဲ႕ရမလဲ....အေဖနဲ႕အေမ
က်ြန္ေတာ့္ဒဂၤါးျပားေလးလည္း
ေခါင္းပန္းလွန္ရတာမ်ားလို႕ လံုးပါးပါးလာျပီ
ၾကာေတြမပြင့္လည္းရွိပါေစေတာ့
အရင္လုိ ေအးခ်မ္းခဲ့ဘူးတဲ့ညေနခင္းေတြဆီမွာပဲ
ကြ်န္ေတာ္ျပန္ေပ်ာ္ေမြ႕ခ်င္တယ္......။

ရင္ဘတ္ႏွစ္ခုလံုး
ထပ္တူက်သြားမွေတာ့
အမုန္းေတြျပည္ဖံုးကားခ်လိုက္ပါစုိ႕လားကြာ
မင္းလက္ကကိုင္ထားတဲ့
အလံျဖဴျဖဴေလးတစ္ခုရယ္
ငါ့လက္ကကိုင္ထားတဲ႕
အလံျဖဴျဖဴေလးတစ္ခုရယ္
ေပါင္းျပီး .........
ငါတို႕ဘ၀ျဖဴျဖဴေလးတစ္ခုတည္ေဆာက္ၾကမယ္ေလ
နဂါးေခါင္းေတြ
ဘယ္ဘက္လွည့္လွည့္ေပါ့ကြာ
အေရးၾကီးတာက  မင္းနဲ႕ငါနဲ႕အတူရွိေနဖို႕ပါပဲ
ငါတို႕လက္ေတြျမဲေနေသးသမွ်ေတာ့
ရြက္ေျခာက္ေတြဘယ္ေလာက္ေၾကြေၾကြ
အျမစ္ေတြဘယ္ေလာက္ရွည္ရွည္ေပါ့
ငါတို႕ရဲ႕ၾကည္လင္ေကာင္းကင္
အမုန္းေတြရဲ႕ေနအ၀င္ကို
အျပံဳးေတြနဲ႕ေငးၾကည့္ၾကမယ္ေလ
ငါရဲ႕အခ်စ္ေတြကို
မင္းရဲ႕ ပါးမို႕မို႕ေလးေတြေပၚမွာ
ျမွုပ္ႏံွခြင့္ေပးပါေတာ့လားကြာ..........။

ခြဲခြာ

အားယူတက္လွမ္းလာသူကိုမွ
ေလွခါးေတြကရိုက္ခ်ိဳးရက္တယ္.....
သူက...ထံုးစက္ေတြတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္
ထထပြတ္တာထက္ေတာင္ ျဖဴစင္လြန္းမကျဖဴစင္လြန္းခဲ့သူပါ
လာေခၚသြားတဲ့အခ်ိန္ကေစာလြန္းမေနဘူးလား.....
မိန္းကေလးေရ.....
မင္းအတြက္ေနာက္.....
ေနာက္ထပ္ဆိုတာေတြရွိခဲ့မယ္ဆိုရင္
ငါဆုေတာင္းေပးပါရဲ႕ကြယ္
မင္းဘ၀လေရာက္ေအာက္ကစပ်စ္သီးေလးေတြလိုခ်ိဳပါေစ
မင္းဘ၀ အတၱေတြခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ေကာင္းကင္အိုနဲ႕ေ၀းပါေစ
မင္းဘ၀  မ်က္ရည္လမ္းေတြနဲ႕ ေ၀းပါေစ.....
ခုေတာ့......
ငါအိမ္ျပန္သြားရင္ လြမ္းေနမယ့္ေကာင္မေလးမရွိေတာ့ပါဘူး။
ညေနေစာင္းရင္ ငါသူ႕ဆီအလာေမွ်ာ္ေနမယ့္
ေကာင္မေလးလည္းမရွိေတာ့ပါဘူး.........
အလိုမက်ရင္စိတ္ေကာက္
ငါ့ခါးကိုိဆြဲဆြဲလိမ္တဲ့
ေကာင္မေလးလည္းမရွိေတာ့ပါဘူး.......
ငါ့ကိုစိတ္ဆိုးေအာင္လုပ္
ေဒါသျဖစ္တဲ့အခါ ငါ့မ်က္ႏွာၾကည့္ျပီးေပ်ာ္ေနတတ္တဲ့
ေကာင္မေလးလည္းမရွိေတာ့ပါဘူး.......။

29th,Novenber,2009

၂၉ရက္၊ ႏို၀င္ဘာ၊ ၂၀၀၉
အဲဒီေန႕ေပါ့ ...........
ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုးစုတ္ျဖဲခံခဲ့ရတာ
ေရတမာပင္ေလးေတြ 
ခက္က်ဲက်ဲေပါက္ေနတဲ့လမ္းေလးထဲ
မင္းရယ္ ငါရယ္ႏွစ္ေယာက္ကလြဲရင္
ဘာဆိုဘာမွမရွိေအာင္ရွင္းေနခဲ့တာ
ငါ့မ်က္လံုးထဲမွာ 
လွ်ပ္စီးလက္သလို တခ်က္တခ်က္
ထထလင္းေနတုန္းပဲ.....။
ေျပာစရာစကားမွမရွိေတာ့တာ....တဲ့
အဲဒီစကားေလးတစ္ခြန္းထဲနဲ႕တင္
ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုးအစိမ္းေသ...... ေသ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ကင္းမဲ့ေနေပမယ့္
ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့ရက္ေတြတိုင္းမွာ
mp4 မွာအသံသြင္းထားတဲ႕ 
မင္းရဲ႕စကားေလးေတြအတိုင္း
အသဲပံုသၾကားလံုးေလးကိုႏွစ္ပိုင္းပိုင္း တပိုင္းကိုေတာ့
ဒီအတိုင္းပဲ သိမ္းထားမယ္ေလ.....။
မႏွင္းျဖဴေရ
ျပန္လာပါ....ျပန္ခဲ့ပါ.....ျပန္လာခဲ့ပါဟာ.....
ရင္ဘတ္အျပဲေတြျပန္႕က်ဲေနတဲ႕ ေရတမာပင္လမ္းေလးထဲ
လြမ္းေန....လြမ္းဆဲ.....လြမ္းေနဆဲပါပဲဲ.......။

အိမ္ကေလးသို႕

ဓါးသြားေတြဖြက္ဖြက္ျပီး သယ္လာတဲ႕
ေစတနာစကားလံုးေတြမရွိတဲ႕ 
အိမ္ကေလးကိုျပန္ခ်င္တယ္......
ရရင္ရသလိုေက်ာ္ခြတက္နင္းသြားတက္တဲ႕
အဲဒီေျခေထာက္ေတြမရွိတဲ႕ 
အိမ္ကေလးကိုျပန္ခ်င္တယ္........
ခံစားခ်က္ေတြမ်ိဳသိပ္က်ိတ္မွိတ္ျပီး
သိမ္းထားစရာမလိုတဲ႕ 
အိမ္ကေလးကိုျပန္ခ်င္တယ္.....
ခြင့္လႊတ္နားလည္ေပးမႈေတြနဲ႕
အထီးက်န္တယ္ဆိုတာ ဘာမွန္းမသိခဲ့ဘူးတဲ႕ 
အိမ္ကေလးကိုျပန္ခ်င္တယ္......
မနက္အရုဏ္တက္ အေမ့ဟင္းခ်က္သံေတြ နဲ႕
အိပ္ယာထခဲ့ရဖူးတဲ့ 
အိမ္ကေလးကိုျပန္ခ်င္တယ္
မနက္အိပ္ယာထပ်င္းတဲ့ညီေလးနဲ႕ အအိပ္မက္တဲ႕ညီမေလးတို႕ရဲ႕
ကိုၾကီးလို႕ေခၚသံေတြၾကားခဲ့ရဖူးတဲ့  
အိမ္ကေလးကိုျပန္ခ်င္တယ္.......
အေဒၚ၊ အဖိုးအဖြားေတြရဲ႕ ဆိုဆံုးမစကားသံေတြကို
ကေတာက္ကဆလုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့
အိမ္ကေလးကိုျပန္ခ်င္တယ္..........
အေဖ့ဆံုးမစကားသံေတြၾကားေရာင္ရင္း
ဘယ္ေတာ့ျပန္ရမယ္မွန္းမေသခ်ာေသးတဲ့
အိမ္ကေလးကို ျပန္ခ်င္တယ္........။